Beynimin İçindeki Kalabalık

 Dün sosyal medyada karşıma çıktı Ceren Damar Şenel. Araştırma görevlisi, eğitimci olmasıyla meslektaşım diyebilirim kendisine. Bilim insanı olması, tüm o zorlu sınavları aşması, yüksek ihtimalle sosyal yaşantısından birçok fedakarlıklarda bulunarak geldiği mevkide... Gencecik, pırıl pırıl yüzü olan bir kadın. Gördüm, üzüldüm. Ölümü kabullendik, çaresizce.

 Genç ve ani ölümlerin en çok da geride kalanları yaktığını yakından bilirim. Bilmeyi, eksik kalmayı tercih edeceğim bir deneyim ne yazık ki.

 İnsanlar var, kalabalık ama zihnime doluşmuş hepsi. Düşünmeden, bilmeden fikir sahibi olanların ortasında kalmış hissediyorum. Çakallıkla, zorbalıkla da olsa işini gördürebilmiş olanların erdemli kılındığı bir yönetim algısı. Siyasal alanda değil, toplumsal yapıda. Bir güç var hani farkında olmadığımız. Kin ve nefretin kabul görülüşü ve sıradanlaşmasını sağlayan güç. Siyasal manada tek kelime bile etmiyorum. Bilim yuvasında iken de etmezdim. Bir gün aleyhime döneceğini fark etmiştim çünkü. Değiştirilemez, hassas noktaların nasıl bozulduğunu ve sonra nasıl boyun eğildiğini, hatta benimsendiklerini gözlemledik. Belki de böylesi iyiydi. Benimseyenler ve benzeyenlerle aldı başını gitti bireyler. Bir taraflarımı da yırtsam, bir takım isteklerimi gerçekleştiremiyorum misal. Hayat koşullarım bu imkanı sağlamıyor. Yine de bu benim meselem. Ama hayat koşulları, bir insanı temel haklarından mahrum etmeyi daha "kolay" kılıyor.

 Kanunlar nasıl bunu önleyemiyor, yeterli değil, neden değil? Nitelik sorunu tam da olay mahallinde yüzümüze nasıl da çarpıyor. Hukuk fakültesi, adaletsiz hak talebi, yaptırımı kabullenmeme, kinlenme, suç işleme.

 Korkuyorum aklımın içindekileri ifade etmeye. Fikrimi ifade etmemle beraber, fikirlerim kanun için bir sorun teşkil ediyor. Kaldı ki korkmaktan fikrim bile oluşamamış. Soramadım ki!

 Yapayalnız hissediyorum.

 Bir kadın olarak, bir hasta, bir eğitimci, bir öğrenci, bir vatandaş, bir düşünce sahibi olarak...  Atamıyordum bu vicdanı. Doğruluk, dürüstlük, saygı, adil olma, sevgi, merhamet gibi değerleri önemseyen varlığımın kodlarını çılgınlarcasına(!) farklılaştıramıyorum.

 Bu kalabalık hep benimle. En çok da geleceğimde.

Rahmetle..