Beyaz-dı

 Sakin bir cumartesiydi dün. Bir o kadar hüzünlü. Bir önceki gece oda arkadaşımla birlikte odamızda kilise atmosferini anlamaya çalışırken uykumdan vicdanımı teselli edici fikirlerle uyanmıştım. Gereksiz olduklarını ayıkınca fark ettim. Zira insan geceleri daha bir duygusal oluyor. Vicdan fazla mesaide başının yastıkla birleştiği yerde.  Kahvaltımızı aldık ve mutfağa geçtik. Televizyonun kumandasını aldım elime ve kanalları gezinmeye başladım. Türk sinemasının sultanı Türkan Şoray ve yakışıklı jönü Kadir İnanır'ın filmine rastladık. İzlememek büyük kayıptı. Her ne kadar duygularımı kazandığımı düşünsem de pek bir yol katettiğim söylenemez. Göz yaşlarının hakim olunamadığı sahnelerde izleyici olarak psikolojik tahliller yapan bir beyne sahibim. Yazıklar olsun!  Düşene vurmak kolaydır derler. Düşeni korumak da zor görünür fakat o da kolaydır derim ben. İbrahim kurbandır sisteme. Gülcan neye kurban? İsmail Hasan iffete kurban. Peki ya Öğretmen? Sorularımın cevabı bir tek gerçeği g

Kahvemin telvesine vuran güneş, Nemli kumsalına götürür seçimlerimi. Bir bebeğin kirpiklerinde seyir sanrılarında, Fikirlerinde raks eder bedenim, Karanlığın karasında... İdrakimin ezber serzenişleri sanadır, Güneşli Ağustos akşamlarında. Sustur gözlerini ahlakına yandığım adam! Ömürlük bir dakika ela renginde İndirme sakın o çerçeveleri, kâinatım kararacak. Kandırılmış mıydı fikrim, yoksa hissim mi, beni aldatan Bir ihtimal, gözlerim miydi yanılan? Tüm somutluğuna inat… Yürek çeker tenden önce. Göz kapaklarında bilinenin merakı… Soluksuz kasılmaları tadamamış sol omuz altı. -Anlatmayacağım, bakmayışındaki iltifatı- Üçüz yaşanan şizofrenik sancılarda Panzehir niyetine sonbahar, Bakmakla görmek arasında yaşantın var. Cehaletin cehaletle örtüldüğü dünyanın yarım çocuğu. Aşağılanmışlıkla yoğrulmuş gayretlerinin silsilesi. Deniz kokulu sözlerinden umut ver, der gibi Ezgilere küstüren elvedalara savurma beni. Hamide özdemir

 Bir kaç aydır "yazmaya" çalışıyorum. Yazdığım her dönemde de sadece 'çalışıyor' olacağım. Yakaladığım ilk fırsatta da kendimi anlatmak gibi bir gayem olmadığını söylüyorum. Bunu daha çok dize gelmeyen dizelerimle anlatmaya çalışıyorum. Ne kadar doğru tartışılır.Lafı dolandırmadan söyleyipte çekip gitmek istediğim yazılarım da oluyor, anlatmakta eksiklik duyduğum yazılarım da.  Kimse benden kibarlık beklemesin diye isyan ettiğim çok oldu reel yaşamımda. Özel gün kavramım yoktur. Bir tebrik iletmeyi, aramayı vs. gereksiz buluyorum. Bu duygunun neyden kaynaklandığı konusunu sevgili psikiyatrlara bırakıyorum fakat dizi takip eden bir çok insanın aklına gelen ilk teşhis doğrudur. İçten edilmeyen bir tebriğin anlamsız olduğu kanaatindeyim. Bazen kabıma sığamaz durumlarım da olur bu hususta. Daha sonra formaliteden de olsa edilen bir tebriğin ne kadar çok mutlu ettiğini görmek utandırıyor beni bu fikrimden. Sonra müthiş bencil biriyim yani herkes kadar. Ukalalık vazgeçilme

Ben galiba insani duygularımı tekrar kazanıyorum. Buna benim için ne kadar kazanç denebilirse tabi. Harika bir yaz tatili geçirdim. Harika anlar yaşadım. Hep istenen ve hayal edilen. Ve bitmesinden dolayı şuan üzüntü duyuyorum. Dün yorucu bir günün bitimine doğru diş doktorları misafirimizdi. Bir önceki akşamdan annemle birlikte birbirinden lezzetli ikramlar hazırlamıştık. Ve çay. Bir karadenizli olarak olmazsa olmaz diyebileceğim şeylerden biridir. Oturduk hoş muhabbetler ettik. İş hayatını özlemişim dedim ve dediğim anda bu fikrimden vazgeçtim. Rahattım böyle tadını çıkarmalıydım. Misafirlerimizi yolculadıktan sonra bavulumu hazırlamaya koyuldum.   Annem hiç yardım etmedi. Ne bencil kadın yahû. Çok üzüldü.:) Kıyamadım bende tabi. Birbiri üstüne eleştiriler yağdırdı sesimi çıkarmadım. Onunda tepkisi böyleydi işte. Daha sonra yattık. Daha doğrusu ev halkı yattı ben uyuyamadım. Kardeşime gözüm takıldı bir ara. Melek… Sabah erken kalkıp hazırlandım ve servise binip otogara gittim. Otobüs

Benliğin enginlerinde gezen birine konuşmanın verdiği rahatlatıcılıktan mahrum ettiğim suskunluğum bile faydasız. Bakışlarım yine muhtaç sistemine yandığımın adaleti.  İsyanım sistemedir. Seçkilerim olmayan yaşatılanlara. Lidyalıların icadına. İblise tapan kalplere. Egonun sonsuz zaferine. Nefsin iktidarına.  İnsan kime denir sorusu geliyor aklıma. Devlet hastanesinde kontrol için kapısına gidilen ve burada bakmıyoruz sözleriyle özeline davet edendir. Şikayetlerini dile getirdiğinde de müslüman geçinip din dersi verendir.  Yasal olmayan bıçak parası yüzünden ameliyata girmeyen doktor da insandır. Milyon dolarlık villasında sefasını sürer.  İşini gördürmek için yağcılık yapan hasta da insandır. Bencilliğe sözlü destek de gereklidir kulakları da tatmin olmalıdır süper hekimin. Çekinmeden söylüyorum yağcılar, ne hikmetse kedi yavrusu gibi üremektedirler her eşikten.  Sessiz kalıp kaderine razı olanda insandır. Mucize bekler olanca cehaletiyle. Bilgini de susturulur işte. Araya muhtaçlık g