Beyaz-dı

 Parfüm yasaklanmalı!  Malum büt dönemi. Oturup inekliyorum. Hiç uyumuyorum desem yalan sayılmaz. Dün hiç uyumadım misal. Sonuç muhasebeden yine kalacağım. Ölsün yılan gözlü suratsız herif. Muhasebe yeterince zor bir ders zaten anlayamadığım o soruları neden karman çorman edip sorması. Ne oluyor biz yapamayınca anlamadım gitti. Kendini tatmin yönü mü bu yani.  İnat ettim ya bitti mesele benim için geçeceğim. Hakikatli sistemli bir çalışma. Ömrümde çalışmadım böyle. Al yemin. Finalden farklı soracağım diye ne bu zorlama? Okuyamasın o kağıtları. Gözleri yansın. Anlatamıyor işte. Dersine gitmiyorum çünkü vakit kaybı. Defterdeki notlar karma karışık. Çözdüm hepsini ama ah bir de sorsaydın.  Böyle kızgınım işte. Sınava giderkene yanıma bir kız oturdu. Bütün parfümü üstüne boca etmiş. Binişinden belliydi böyle olacağı. Yüzünde porselen midir nedir o makyajdan. Yüzün dudakların bir garip şekli. Şantiyeye bir karış ince topukla geliyor. Sanırsın altın bilmem ne ödülüne gidiyor. Çamur ba

 Artık rutinleşen boşluklarım beni hayli yoruyor. Keşke kendimi 22 yaşında hissedebilsem. Ya da her 22 yaşındaki birey böyle mi hissetmeli/ hissediyor, doğrusu bu mu bilemiyorum. Bildiğimi sandığım şey yalnızlıktan öte bir yabancılaşma hissettiğim.  Bir hastalık hali içerisinde olduğumu söyleyebilmek için doktor onayına ihtiyaç var mı ki? Bir süre önce kelimeler beynimde şekil alabilmek için yarışırlardı. Yoğunluktan yazamadığım yazılarım, konunun başka düşünsel yönlere kayması vs. hoş şeylerdi. Şimdi... An evvel ne düşündüğünü aramak. Ararken ne aradığını aramak. Yorgunluk yorgunluk yorgunluk. Göz önündeki yaşamlara yorgunluk. Çözümler yorgunluk. Sonuçlar salt yorgunluk. Üzüntüler yorgun Sevinçler buruk yorgun Karamsarlığım yorgun.

 Kendime siyaset yasağı koydum yakın zaman evvel. Kalıplara dert anlatmak boşa kürek.. işte. Yazılan şiirlere tahammül etmeyi öğrenmeli ya da hiç okumamalıyım diyorum. Okumaktan geçemiyorum maalesef. Yazanıyla empati kurmaya ne dersin Hamide diye diye bir yerde patlıyorum işte.  Ben diyorum ki devlet denen mekanizmayı sevemedim bir türlü. Adam diyor Türküz devletimizi Allah bilmem nelerden korusun. Hangi dünyada yaşıyor kendi bakış açımda anlam veremesem de sakin olmalı bir daha da böyle yorumlar yapmamalıyım. Ve yine verilen cevaba şükrettiğim birisi. Bir başkasına yapsaydım bu yorumu Allahhh bir esinlenme milli duygularını durduramayıp kadın bir taşlama yazardı bana en imgelisinden hakaretlerle. Sen vatan hainisin de derdi. Vatan denen ne olduğunu bile bilemeğimiz şeyin insanlığın önüne geçmesine gözün kapalı teslimiyetin.  Neyse girmeyeceğim çok fazla.  Babam yasakladı benden evvel bana siyaseti. Ne yapayım güzelim Çamlıca'ma cami yapacaklarmış. Hem de tam tepesin tepesin

 Yediğim her parça lüks gelmeye başladı. Boş olan şeyler için çaba sarf edip en azından yok değil diye teselli bulmak. İşte tüm yaptıklarım bundan ibaret. Ve benden milyon tane var.  Bir radyo programı takip ediyordum sınavlardan evvel. Bir kaç üniversite öğrencisi internet üzerinden yayın yapıyorlardı. Konu nereden geldi nasıl geldi hatırlayamıyorum ama kadınların aynada durup poposuna bakma durumunu bir türlü anlayamadığını söyledi çocuklardan biri. Valla ben de anlamıyorum diye katılmamam hiçten değil.  Lisedeyken arkadaşlarım dakika başı gider eteğini düzeltir saatlerce o aynanın karşısında yorulmazlardı. Önden, yandan, arkadan yamuk mu yok işte nasıl duruyor... Ne sıkılırdım ben. Sürekli aynı uzvunun güzelliğini tasdik ettirmek nasıl bir haleti ruhiyedir acaba? Hiç bakmadan döndüğüm çok olurdu. Bunu o zamanlar hatta bu güne kadar hiç dile getirmemişim şimdi fark ediyorum. Çok saçma. Giyersin bir bakarsın gözüne takılan bir şey yoksa iyi olmuştur tamamdır. Ne bekliyorlar bir e

Bitmeyecek bu okul! Biraz benim aptallığım biraz sistemin abukluğu biraz koşullar biraz biraz biraz. Günlerce okulu bırakıyorum nidalarıyla derslere sınavlara sürüklüyorum kendimi. İsteksizliğimi kusuyorum soyutlanma adıyla. Sabır ki bekliyorum 3 yıldır asla denmeyecek bir kelime için. Bırak. Çıkmıyor o lanet olasıca kelime işte dudaklardan. Yetmiyor işte kendime sevimli gösterme çabalarım, yetmiyor. Elim yetmiyor, ayağım yetmiyor. Gücüm yetmiyor artık. Bu şehir içi çamur dolu bir çukur ve ben içinde debeleniyorum. İsyanım faydasız. Kabullenişim faydasız. Faydasız diyorum anlıyor musun beni? Nereye gidiyorum ben. Renkler nasıl bir şey?