Beyaz-dı

  Nasıl bir özlemse yazmak isteği peşimde. Umarım geçici heves değildir.   Ne çok hayallerim vardı misal; çalışmanın, çok çalışmanın ihtiyacımız olmadığını kallavi bir biçimde savunup, ömrüm boyu azla yetinmenin huzurlu olacağına inandırmıştım kendimi. Nasıl sıkıldımsa kanaat etmekten, elimdekiyle yetinmekten. Bir memurdan farkım yok şimdi. Pardon var, bordrom daha mütevazi sayıları gösteriyor.   Şu cümleleri kurduğumu hatırlıyorum üç yıl öncesinde;   Okuldan yenilerde gelmiş çalışmaya başlamışım hemen, evde misafirler var. Kısırlar, börekler, kekler havada uçuşuyor.   Sordu biri, nasıl sordu hatırlamıyorum ama evlenmiyor musun gibilerinden, benim cevabım netti.   Çok sıkıldım fakirlikten, olacaksa zengin koca olsun. :)   Bi süre panzehir oldu bana bu söz. Gülüşüp kapanıyordu konu temiz temiz. Şimdi kızma yoluna gidiyorum ne yazık ki. Başka derdimiz, meselemiz, konuşacak fikirlerimiz yokmuş gibi. İnsanlar neden bu kadar merak ediyorlar hiç anlam veremiyorum. Üstelik bu yakın

  Ne yazsam...   Ortalık çok pahalı mesela. Eskiden indirime girecek diye bir şeyi beklerken şimdi hiç almama yoluna doğru ilerledik. Görsen her yerde indirimler, yüzdelik oranlar çıldırmış durumda. Önce fiyatı arttırıp sonra indirim diye sunuluyor piyasaya. Yorgunuz arkadaşım. Kent yaşamı zor, trafik zor, kalabalık zor, çalışmak zor. İhtiyaç olur, dalgınlık olur almak durumunda kalırız yüksek fiyatta iken. Bunlarla mücadele ediyoruz, yapmayın.   Soğuklar geliyor. Ne yazı ne de kışı sevemedim ben. Üşüyoruz, üşüyenlere üzülüyoruz. Açlığı, yokluğu daha çok hissediyoruz. Doğalgazdır, emektir, böyle zincir gibi birbiri ardına geliyor dertler. "Sürsün Bahar" diyerek müzik zevkimi de kondurayım buralara. Bu dönem böyle. Bazen popüler kültürün egoist prensesi Aleyna da dinliyorum. Hem de keyifle. Yapıyorum vallahi.   Neler yaptım bahsedeyim biraz.   Lisansı zorla bitirsem de okul hayatının özleminden bir yıl daha okuma kararı alıp, pedagojik formasyon eğitimi aldım. Eğitim

(Kişisel gelişim kitaplarından fırlamış gibi duran başlığım için üzgünüm. :)  Şöyle bir göz attım eski yazdıklarıma, yakın tarihlere...  Korkunç acılar çekiyormuş gibi kelimeler, hatırlamak istemediğim detaylarla dolu biraz da. Fark ettim ki, bedenimde neresi zayıfsa ruhum, kendi acısını oradan çıkartıyormuş. 2 yıl öncesiyle şimdi arasında bedensel olarak aynı hareketlilikteyim ve o derece ağrılarım olmuyor. Elbette yok olmadılar fakat okudukça hatırlıyorum ki günlerimi zehir ediyordu. Biraz dikkat edip, kendime iyi davranmamla çözüldü sorun. O günlerin mirası mı yoksa, sonradan gelişen bir durum mu bilmem ama başka dertlere, ağrılara doğru keşifler yaptım. Örneğin, böbrek taşı gibi. Sorunlar geçecektir, hep geçti geçmişte.  Şimdi hafif tebessümle aklıma getiriyorum şu fikirlerimi; okul bittiğinde ne yapacağıma dair hiçbir plan yapmamıştım. Ciddi ciddi ölmeye ayarlamıştım kendimi. Hedeflerimi tamamlamış, ölebilirdim.😊 Ölmeyince elimde koca bir hayal kırıklığı ve ins