Komşuculuk
Beni uyutmayan bir yazı krizinden daha merhaba. Annem bildim bileli çalıştığı için öyle ev gezmesiydi bilmem ne günüydü ben pek bilmem. İşte pazar günleri herkesler evde diyerekten kuran okutan olursa annem giderdi, ben de peşinden. Pilav üstü tavuk yanına ayran bir de tadımlık ikram edilen tatlı. Baklava olurdu bu tatlı genelde. Üstüne de okunmuş su, tuz ve şeker. Hopp arındık günahlardan. Çiğ pirinç taneleri yemiştim bir keresinde, annem okunmuş yutuver dediydi. Şifa oldu mu olmadı mı bilemiyorum(?) Haklarını yemeyeyim yengelerim misafirleri geldiğinde çağırırlardı bana. Öyle bir görünürdüm gelenlere sonra bir başka odada otururdum. Bir de lezzetli yemekler yaparlar ki. Al kendin dedikleri an tatları biterdi benim için. Hayatta almazdım kendim. -Almadın mı? -Tokum. -Ne yedin? -Yedim işte. Neyse. Yıllar sonra birey ilan edilip ev oturmasına davet etti komşumuz Şenay teyze beni. Tamamen bilinç dışı olarak eşofman giymedim. Ki evde bakımsız olmakta üstüme yok