Beyaz-dı

 2008’in Şahika’sını okuduğumda biraz asosyal sanki diye düşünmüştüm geçen gün. Benim dünyamdan çok farklı bir dünyası vardı ama çok iyi anlaşıyorduk.Vardı bu işte bir iş.Öğrenmeyi seven biriydi o da benim gibi aramızdaki fark ise o kitaplar vasıtasıyla yapıyordu bunu ben insanlar.  Dediğim gibi bu 2008’in Şahika’sıydı. Bu günü yanıldığımın ve çok zor becerdiğim kabullenişimin günü olarak ilan ediyorum. Ben okuyucuya şunu tavsiye ediyorum. İlk paragrafı çarpmaya göre tersini alıp okumalılar:).(2 yıl öss’ye hazırlandım da matematik dehamı göstermek istedim.:)  Bugün “sevgili” Uşak’ımızın Çarşamba Pazarı vardı. Şahika’yla beraber gittik. Ne alalım derken ilk meyvelerden başladık. Bir ara baktım bizim kız pazarcı amcayla sohbete dalmış. Malum seçim dönemindeyiz ya sordu millet vekili adayları pazara geliyor mu diye. Pazarcı amcada evet sabah geldiler diye yanıt verdi. Öğrenciyiz de biz kamu okuyoruz bu yüzden sordum diye de bir açıklama düştü.Sağolsun amca   da bizim kızın tatlı sohbetind

 Çok kişinin beğeniyle izleyip tavsiye ettiği şu filmi bende izledim.   Ağlayacak kadar hazin bulmadım doğrusu. Bu arada filmin adı İncir Reçeli.   Kesinlikle verilen emeğe saygım sonsuz. Olmamış işlenememiş işte güzel. Böyle bir ilişki yaşanıyorsa durumu dramatize etmeye gerek yok. Realizmin en çok ihtiyaç olunduğu durumda romantizme yer yoktur. Eğer gerçekçi işlenseydi çok daha can alıcı olurdu.Boğazımda düğümleniverirdi işte o zaman hisler.  Duyguya hitab eden çok şey akla hitab eder kanısından kurtulamamış bir senaryo idi.Halbuki akıl yaradılışı itibariyle duygudan vücut   bulmuştur.Aklın yolundan gidildiğinde duygunun en hasını yaşarsın.  Toplum için yapılmış bir sanat!  Toplum için yapılmış bir reçel eseri! Toplum bunu çok beğeniyorsa afiyet olsun.   Diyecek sözüm budur.