Beyaz-dı

 Yazmayalı epey oldu diyerekten geldim.  Yazmaya ara verdim, niye verdim. Baktım ki açık açık yazınca sanatsal değeri olan şeyler daha az üretiyorum. Sanatsal değer mi? İyiden de havaya girdim ben hee. :)  Bu güzel günlerin anların notunu tutmayı çok kıymetli bulsam da üşenir oldum yazmaya. Biraz içimden gelmemeye başladı. Sonradan okuması güzel oluyor diye not aldıklarım olmuş. Sonra taslaklarda silmiştim onları. Hangi akla hizmetse.  Neysem..  Dönem başından beri geldim burada ne yaptım. Deli gibi film izledim. Manyak manyak filmler. Sonra o karakterlerle özdeşim kurdum tek tek. Zorlu günlerdi azizim. Rüyalardan bahsetmiştim zaten. Çok seviyorum onları ya.  İnternetten okudum genellikle bir şeyler. Ne yazık ki kitap okuma alışkanlığım yok denecek kadar az. Şiir hep var hayatımda. Nesre merak saldım ufak. Sonra kurgu denen şeyin deli işi olduğunu hissettim. Nasıl da keyifli. Odadan çıkmayan, asosyalliğin dibine vurmuş birinin ihtiraslı, tutkulu aşk şiirleri, yazıları yazmas

                Filmler hayata ışık tutarken ben kareler içinde kanıyorum. Kayboldum… Paslı düzeninde çürük tatlarla anıyorum, şimdi seni. Hislerimin iniş çıkışlarıyla yorgun düşüyor zihnim. Biliyorsun değil mi, alelade bir günde yok yere “gidiyorum,” diyeceğimi? Tüm hayretlerine rağmen, yılmayıp, yanılmadığın arayışındaki kararlılığınla mantıklı bir açıklama düşüp o an’a…                 Pembe alıyorum hayatıma. Pek işim olmaz bilirsin, mutlu kalabalıklarda. İşte böyle normal davranıyorum gitmeden, senin hatırına.                 Sahi, sen gitmeyi de becerememiştin değil mi? Hollywood klasiklerinden bir veda çakıyordun, sen de çocuktun. Görüyorum, sıklıkla teslim oluşunu, açık etmekten kaçtığın satırlarında. Sitem etmiyorum… Ben sadece bilemedim, suskunun kâr etmediği bir dünyada, var olmayı kavramaya çalışıyorum.                 Kaç kere söyleyeceğim daha, çek o ellerini üzerimden!                 Kanmak isteğimden böylesine derin, sen varsay ki dağınıklığımdan sar