Oryantasyon Süreci

 Hayatımın geri kalanında nasıl bir yol izleyeceğim diye kendime sormayı bırakalı aylar olmuş belli. Kendime koyduğum hedeflerin önüne taşlar konuldu diye yılmadım ama ben hiçbir zaman güçlü bir kadın olamadım bu konuda.

 Her kabullenişim ailemi huzura erdirdi diye hedefler koymayı bıraktım sadece. Pes etmek midir bu?

 Bir haftadır stresle beklediğim sunum günüm geldi çattı. Bu gün beni her zaman zorlayan soruları olan müdürüme ve ekip arkadaşlarıma sunum yaptım.

 Burada bulunduğum süre içerisinde neler yaptığımı 18 dakikalık bir sunumla anlatacaktım. Öyle zannediyorum ki altından da kalkabildim. Bir ara farkettim ki epey hızlı gidiyorum ve kimseden ses çıkmıyor. "Buraya kadar sorusu olan var mı?" diye sorarak nabız yokladım. Sunumla alakalı akış gayet iyi, teknik bir soru geldi ve diğer arkadaşlar yanıtladı ben de o konudaki pozisyonuma düşen görevi açıkladım. Ve geri kalanı aynı şekilde tamamlayarak, bu nedir, ne işe yarar, peki bize faydası nedir sorularına cevap olur niteliğinde gerçekleştirdim.

 Sorunsuz, sorusuz şekilde tamamladım.

Gün içinde rastladığım şu dizeler derin etkiler yarattı. Yine kabullenme ve kaybedişle iyi anlar diliyorum.

 Sevgiler dolsun artık içimize.


"yaşadığım yitirdiklerim oluyor hep. oysa tuttuğum 
elleri bırakmıyorum. sonra korkuyorlar hasletimden. ne 
denli sevgiye değer olduğumu söylüyorlar. gidiyorlar 
sonra. ve biçimlendiremediklerimiz biçim oluyor bize."