...

 İçimde çığlıklar atıp feryatlar koptu istemsiz.
"Düşünüyorum. Sorguluyorum. Susmuyorum."
Sesimi anlıkta olsa kendim bile duyamadım öfkemden.
Dilimi sustursam da iç sesimi susturamadım kendime bir türlü.
Hiçbir cam parçası uyuşmadı mozaik oluşturmaya yeltendiğim aynama.
Bir poşetin içine sıkıştırdım parça parça düşüncelerimi.
Vurdum üstüne sert bir materyalle.
Biraz da duvara çarptım.
Parçalar oturacaktı bu sefer yerlerine.
Uyum sağlamayanı fırlattım bir köşeye.
Susmadı içimdeki isyankar ses.
Yeni bir mozaik yapmayı arz etti
Fikrime yatırdı bu ıslahatı.
Uslanmayacaktım işte!
Son olarak;
Edepsiz hayalleri ahlaksız değerlere yordum.
Değerlere tapan anlayamadı beni.

***
Bu da böyle gelen bir yazı oldu.