Resim, Bitmiş Numarası Yapıyor

 Kaldığım yerden acemiliğe devam edebilirim.

 

 Artık resimde de kendime bir şeyleri kanıtladığıma göre rahat edebilirdim. Ama nerede... Gün geçmiyor ki kendime uğraş bulmayayım. Bu hâller yine bir şeyleri geçiştirdiğimi hissettiriyor bana.. Tûba hazırlıklı ol, bir sinir krizi daha kapıda galiba. :)

 Çocukluğumdan beri içimde yaradır, sesim güzel olsa da şarkı söyleyebilsem. Bu durumu annemin, sesin güzel olsaydı konservatuara gönderirdim seni ama tiyatroya göndermem şeklindeki düşünceleri daha da perçinledi. Bence burada tamamen blöf yapıyor. Öyle olsaydı başka bir kulp bulacaktı.

 Müzik herkesin hayatında var olduğu kadar benim hayatımda da var ama inadına etrafımda sesi güzel olan insanlar olmak zorunda mıdır? Kuzenimden tutun okuldaki sıra arkadaşlarıma kadar.(Fatmanur burada seni kastediyorum. :) Bu benim imtihanım biliyorum. Oda arkadaşlarımın da sesi güzel oldu bahtıma. Ezgisel bir harf bile çıkarmıyorum desem yeridir artık. Utanıyorum yahu. :) 

 Nereden edindiğimi şu an hatırlayamadığım bir bilgi var ki yüreğime okyanuslar serpiyor. "Her insanın sesi güzeldir, o sesi ortaya çıkarmak gerekir" diye, sanırım tiyatro hocam söylemişti. Geçen yıl bir ara kalkışmıştım  bu işe fakat daha zamanı var diyerekten bıraktımdı. 20 iken 21 oldum sesim ne kadar da fazla oturmuştur ama..! En azından kendime mırıldanabilsem yetecek. Bir de ben mırıldanırken bu şarkıyı kim söylüyordu Hamide diye sorulup cevabını verdiğimde, bırak o söylesin yanıtını almak nasıl acıtıyor bilemezsiniz. Tamam biliyorum çok fazla abartıyorum ama önce beynimde bu işin ne kadar mühim olduğunu kabul etmem lazım ki uğraşacağıma değdiğini hissedeyim ve gerçekten iyi bir sonuç elde edebileyim.

 Bu beyin de ne enteresan bir bir bir... ne?

 Şiir bana kapıyı araladı. Farklı bir tarza kayıyorum herhalde. Daha anlaşılır diye düşünüyorum. Bu kadar çabuk beklemiyor fakat çok istiyordum. Dilek hakkım olsa başka bir şeye kullanırdım ama. Eninde sonunda yazacağım, bulaştı bir kere bu işe elim. Kendi çapımda çok berbat da olsa yazdıklarım, zihnimdekiler kelime öbeklerine dökülecek. Zaten her saniye yazıyor hiç bıkmadan.

 Yaz da geldi. Yağmur yağacak diyorlar, burada kırkikindi yağışlarını seviyorum ben. Bursa'ya gitsem diyorum bir de. Kuzenimin bu yıl okulu bitiyor, fırsatım varken gezerim. 

 Son olarak, bütün özel günleri kaldıracağım, eğer bu şansı elde edebilirsem. Ne manâsız!