Arınık Bir Ayin
Ünlüydük birlikte
Bir kareye alınıp ölümsüzleştirildim
Dönerek de düz yürüyebilirdim elbette
Çekil oradan çapraz atlıyorum ipi
Ufuk çizgisi kanatlarımda tutsak
Kendi beyazım kadar yansıyorum suya
Şimdi gelecek bir dalga ve bir tane daha
Şu el yapımı olan da getirecek
Çizemiyorum şu yaldızı
Söz değdi ellerime
Geç kaldı diye bir çift göze gücendi
Aynıydı hikâye
Ah doktor bakma ellerime
Saçlarımı süsleyecekti kriz deminde
Dağınıksa da kaldırdım gözlerimden
Kabullenişim şiir olacak doktor bey.
Dize dize suskular akacak
Büyürsen ne olur deme bana doktor.
Büyürsen ne olur deme bana doktor.
Sahi kaç yıl daha üzülmeye müsaade var?
Her kahkaha dalgasıyla çarpıyor bedenime
Kayamsı bir edayla karşılıyor
Parçaladıklarımla ıslanıyorum
Sırtıma saplanan bıçaklar manasız
Kimse ben kadar beni acıtamaz.
Uykularım kadar dışlayamaz kimse bedenimi
Çemberin ortasında yaprak olmuş şimdi
/gecelerden korkmuyorum.
içim bayılıyor biraz
biraz beynim uyuşuk
kulaklarımı bir gazete kağıdına sarıyorum
hislerim ilaçlara emanet/
Bir şiirden bir resim çıkaran çok değerli dostum Birce'ye sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Şiirime resmi ile eşlik etmesi büyük bir mutluluktu benim için.
Yorumlar
Yorum Gönder