Düşünme Üzerine

 Düşünüyorumda düşünmü'yorum.
 İki hafta sonra gittiğim kontrolden bahsedeyim. Gizlice düşüneyim bu arada ne düşünmediğimi.
 Yine sıra beklerken kapıda yine bir mahkum geldi. Yaşlı bir amcaydı bu sefer. Başı dik. Yine yargılar savruldu bir bir. Dile geldi öncekinden farkı. Çirkin şeylerdi. Hemen cinayet suçunu yapıştırmışlardı sanki bu ülkede bir tek bu suçtan hüküm giyiliyor gibi. Atlayıverdim oradan hadime olmayarak süper bir yargıyla siyasetten girmiştir belki diye. Ve karar verdim kulağım bazen duymamalıydı. Bu hastalığın bana kattığı bu olmalı diye düşündüm. İçeri girdim doktoru dışarıda görsem inandıramam bu doktor diye. Samsunluymuş hemşehrim çıktı. Biraz sohbet ettik kontrol esnasında. Testler sonucunda "doğru Uşak yollarına hadi" dedi.:) Bende illa yapacağım ya bir antikalık(süper ego sahibi olduğumdan kendimi övmeyi kendilerime borç bilirim.) "tarzınızı da çok beğendim Doktor Bey" dedim. Oda "hadi hadi geçmiş olsun" dedi gülüşerek ayrıldım odadan. Hastane maceralarımın kulak burun boğaz bölümü bu kadardı. Sırada ortapedi bölümü yer alacak sanırım ilerleyen zamanlarda. Doktorumun verdiği hiçbir egzersizi yapmayışımın onurlu fırçasını süreceğim dosyama çekineceğim tomografi ile. Zira çektirmediğim bir o kalmıştı. Merak ediyordum onun bana vereceği radyasyonun etkilerini.:)
 Anlatmakla anlatmamak arasındaki ikilemde not ediyorum fikirlerimi.
 İstemiyorum efendim düşünmek, zorunlu değil mecburi düşündürüleceğimden. Arabesk takılmalı mı bir insan?  Acizlik gibi gelir bana yenilmişliği kabulleniş. Kabullendiğin anda kaybetmiş demektir insan. Bazen sular durulmalı. Bununda bilincindeyim. İlla bir kavrama sıkıştırılmalı mı yani fikirler. Asılı kalsa bir çok soru gibi. Bir şiirime aldığım yorum da tenin ve tinin yapısına aykırı olduğu söylenmişti. Kalıba sığdırılmaya çalışılan düşünceler. Ne kadar haklıydı.
 Düşündürülüyorum.
 Erişilmezken def edilmek müthiş bir haz...
 Of yargılar... Formalitelerin çirkin peydahı.
 Yargılarınız diyorum son kez! Alın onları gidin başımdan.