Pamuk şekeri, helvası tadında yazı hiç yazmamak.. İşte o ben oluyorum efendim. Hiç, bir oturmaya yazı yazamam ben. İki satır üç satır neyse yazar terk ederim ki o acıyla olgunlaşsın. Bak ya tanımlarkene bile bir caniliğim var ortada. Yazım sırlarımı da beyan ettim. Görülür bir çaba, yazacağım işte. Ne diyordum ben. Pamuk şekeri, evett.. Üsküdar sahilde annem, kuzenlerim, yengem falan ilerliyoruz. Bir amca arabasının arkasında pamuk şekeri üretip satıyor. Market, bakkal gibi yerlerdekilerden daha büyüktü. Fiyatı da onlara oranla büyüktü. Şimdi bunu nasıl görmem, yazmadan nasıl geçerim. Ne ise aldık pamuk şekerleri ilerliyoruz. O zamanlar pınar daha yok. Özgürlüğün doruklarındayım tabi. Sonra bu gün yurttan arkadaşlarla Uşak'ta çarşamba pazarına gittik. Hiç pamuk şeker satan göremedim. Kendime bir tane elbise aldım. 7,5 TL'ye. Elbiseyi aldığım amca Diyarbakır'lıymış, bir de Trabzonsporu tutuyormuş. Kısa bir sohbet ettik ben de sanki çok biliyormuş gibi maç muhabb
az biraz kafiye olsaydı daha güzel olurdu sanırım.içeriğine diyeceğim yok doğrusu güzelce yüklemişsin anlamı.hece ile yazınca biraz kafiye arıyor insan,bunun tuzu biberi gibi.
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Kafiye beni biraz zorluyor.
YanıtlaSililk mısrada "geçmişimi camdan atasım var" yapabilirdim. Bu sefer kafiyeli de olurdu. Hece şiirlerinde hep duygunun geri planda kaldığını düşünüyorum. Klasik olur şiir, kafiyesi hecesi tam ama duygusu az gibi gelir bana hep. Sezdirmeden verebilmek lazım o duyguyu.
Aslında bir deneyince fena da durmadı.:)