Ayak Üstü


 Evde olduğumdan bir süre televizyon programlarından bahsedeceğim blogda. Yol öyle görünüyor maalesef. Bolca ahkam keseceğe de benziyorum. Önce kafamda uzun süredir yazmayı istediğim bir program vardı, ondan bahsedeceğim.

 Çocukların şarkı söylediği program "bir şarkısın sen". Şimdi büyümüşte küçülmüş çocuklar topluluğuyla karşı karşıyayız ki bazılarında özgüven tavan yapmış. Kimisi de o kadar tatlı ki izlerken çok keyif alıyorum. Bir anlığına ne kadar bencil olduğum yönünde soru yağmuruyla karşılaşıyorum bir mantık çerçevesi içinde. Yazık vallahi üzülüyorum o çocuklara. Küçücük yaşında o şarkı sözlerini aklında tutup ölçüsüydü seyircisiydi. Bir tanesi gözlerini kocaman açmış direk annesinin gözlerine bakıyor hiç ayırmıyor o gözlerini şarkıyı doğru söylüyor, bir ara mikrofonu bırakıp oynuyor daha sonra tekrar kafasında bin tane tilkiyle doğru okuyor şarkıyı. Aman ne kadar da şirin!

 Gece uyumayı pek sevmiyorum ve imsak vaktini beklerken bir program buldum. "Kime göre neye göre". Geçen hafta da rastlamıştım fakat bitmek üzereydi. Dün gece başlarında yakaladım programı. Konusu, görgü kurallarıydı. Karışık seslerden bir şey anlayamadım uzun bir süre. Reklam arasında bu duruma el atmış olacaklar ki anlamaya başladım ben de ekran karşısında. İçlerinden bir tanesi isyanlarda benim gibi. Kalıba sıkıştırılmaktan bahsediyor ama biraz saldırgan. Tahammülsüz demem daha doğru olur sanırım. Bütün program boyunca bu görüşün üstüne giden bir kaç kişi oldu. Tartışma ortamından sonra tek tek konuşmalara yer verildi  ve bir noktada görüş birliği yaşandı. Neydi o? Cem Mumcu'nun ortaya attığı hoyratlık düşüncesi. Dönemin hoyratlık dönemi olduğunu, kişinin ancak bu şekilde fayda sağlayabildiğini düşünmesi üzerine eylemler sergilemesinden bahsetti. Diğerleri de bu düşünce üzerinden yaşantılarıyla destekleyerek söylemek istediklerini dillendirdiler.

 Benim düşüncemi yazmaya vaktim yok. Bilgisayarımın yokluğu yazım dünyamı alt üst etti. Neler vardı aklımda neler. Artık başka ayak üstü yazıda buluşmak üzere.

 Bir de: kızgınım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"Hay Aksi" Eseri Üzerine

 Hastaneler; paranın dünyevi iktidarı, yediden yetmişe muhtaçlıkla dolu, sevinçin maddiyatla kursaklara dizildiği mekan ve ölümün en somut hali..  Yaşlanmak yaşla olcak işse ben baştan pes ederim bu işe. Yaşanmışlıkla olacaksa eğer   91 doğumlu bir neneyim . İnat güzel şeydir tadılmamışları tatma fırsatı verir sana. Gençleştiriverir   91lik neneyi söz konusu dünyevilikle inatlaşmaysa. Kökleşmiş alışkanlıklara bile sırtını döner galibiyet hırsıyla.  Farkındalık basar birden tüm bedeni. Bütün duyulardan uzaklaşmak ister. Hayatı yeniden anlamlandırmak istercesine…  Değişimin sunduğu tecrübeye zamanı eklersek yaşlanırız. Rakamların katı değişmezliği yaşlandırır mı? Tecrübeye yaşantıya bağlı.  Olgunluk dediğimiz teorik yaşın gerektirdiği biçimde hatta birazıcık üstünde gösterilen davranışsa çocuk ruhlu olgunlarla karşılaşmak çokta zor değil. Hatta hep çocuk kalmak istediklerini söyleyerek kendi kefesine taş koyarlar.  Ruhun olgunlaşması ise bir avuç kuruntudan ibarettir. Dillendirmekse bezg
Devamı

Mesai Arası 3

 Havalar kötüleşiyor diye mi bilmem, Böylesine agresif bir gün geçirdim. Halbuki sabah evden çıktığımda kapının önündeki ağacın beyaz çiçekler açtığını gördüğümde sevinçle el salladım. Etraftan gören olursa zaten umursamıyorum diye düşünüp daha da keyiflendim.  Günlerdir bel ağrısından gece yarısı uykularımdan uyanmalar beni bezdirdi. Sabah kalktığımda dakikalarca ağrıdan çok hareket edemez oldum. Normal zamana göre erken kalkar bile oldum. Sancılardan çok hızlı yürüyemesem de servise doğru ilerlerken karşı caddemden servisim ağır bir video film gibi geçti gitti gözlerimin önünden. İki üç sabahtır aynı şeyi yaşıyorum. Geçmesi gereken zamandan erken geçiyor üstelik saniye beklemiyor. Gereken birimlere derdimi sakinliğimde anlattığımda servis yerinde 5 dakika önceden bulunmam gerektiğinin bana karşı tez olarak geleceğini adım gibi biliyordum.  Sorunsal bu. Yani erken geçip gitmesi hata iken benim 5 dakika erken gitmemem suç olur. Bunu yaşadığım ülkeye mi, çalıştığım kuruma mı yoksa
Devamı

Pamuk Şekeri

Resim
 Pamuk şekeri, helvası tadında yazı hiç yazmamak..  İşte o ben oluyorum efendim. Hiç, bir oturmaya yazı yazamam ben. İki satır üç satır neyse yazar terk ederim ki o acıyla olgunlaşsın. Bak ya tanımlarkene bile bir caniliğim var ortada. Yazım sırlarımı da beyan ettim. Görülür bir çaba, yazacağım işte. Ne diyordum ben. Pamuk şekeri, evett..  Üsküdar sahilde annem, kuzenlerim, yengem falan ilerliyoruz. Bir amca arabasının arkasında pamuk şekeri üretip satıyor. Market, bakkal gibi yerlerdekilerden daha büyüktü. Fiyatı da onlara oranla büyüktü. Şimdi bunu nasıl görmem, yazmadan nasıl geçerim. Ne ise aldık pamuk şekerleri ilerliyoruz. O zamanlar pınar daha yok. Özgürlüğün doruklarındayım tabi.  Sonra bu gün yurttan arkadaşlarla Uşak'ta çarşamba pazarına gittik. Hiç pamuk şeker satan göremedim. Kendime bir tane elbise aldım. 7,5 TL'ye. Elbiseyi aldığım amca Diyarbakır'lıymış, bir de Trabzonsporu tutuyormuş. Kısa bir sohbet ettik ben de sanki çok biliyormuş gibi maç muhabb
Devamı